کد مطلب:2216 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:3

گنجینه پرسمان » اجتماعي و فرهنگي

روزانه هزاران كودك در دنيا همزمان متولد مي شوند؛ يكي در قم ديگري در ميان معتادين و افراد فاسد و ... خداوند با چه اصول و ضوابطي هر يك از نوزادها را در خانواده هاي متفاوت به دنيا مي آورد؟ اگر پدر و مادر در به دنيا آوردن فرزند دخالت نداشته باشد، پس پدر و مادر آفريننده هستند و به فرزند روح داده اند. پس يا در بدو خوب شدن افراد، خداوند دخالتي ندارد يا افراد مجبور بر بد شدن يا خوب شدن هستند.

براي توضيح مطلب چند تذكر لازم است:

1- خداوند براي ادارة جهان، قوانين و سنّت هايي قرار داده كه بر اساس آن ها كارها صورت مي گيرد. در اصطلاح فلسفه به آن قونين و سنّت ها نظام جهان و قانون اسباب مي گويند و در زبان دين سنّت الهي ناميده مي شود. قرآن در مواردي گفته است: هرگز در سنّت خدا تغيير نخواهي يافت.[1] (لن تجد لسنة الله تبديلاً و لن تجد لسنّة الله تحويلاً).

پس كار خدا شيوة مخصوص و فرمول ثابتي دارد و تغيير پذير نيست. همان طور كه شما در علوم فيزيك و شيمي و ... با فرمول هايي آشنايي داريد كه اين ها همه سنّت ها و قوانين الهي است، قوانين بسياري در علوم اجتماعي و جامعه شناسي وجود دارد كه آن ها نيز از سنّت ها و قوانين الهي است. مثلاً يك قانون الهي اين است خداوند وضع هيچ ملّتي را عوض نمي كند تا كه خودشان تغييري در خود ايجاد كنند؛ يعني طرز فكر و انديشه كه سازندة عمل است، تغيير كند.

رمز جلو يا عقب افتادن ملّتها و بدبختي و سعادت جامعه به دست خودشان قرار داده شده است. اگر ما مي گوييم كه چرا خدا يك مشت يهودي را بر ميليون ها بلكه متجاوز از يك ميليارد مسلمان جهان مسلط مي كند و چرا قوانين طبيعت را به نفع مسلمانان نمي چرخاند، به خاطر اين است كه تغيير وضعيت جهان به دست انسان ها قرار داده شده است. هر فعل و انفعالي در جهان صورت مي گيرد، تحت يك يا چند قانون و سنّت الهي صورت مي گيرد. بنابراين جهان پُر از قانون است. اگر غذا شور مي شود، قانوني دارد و اگر ترش مي شود يا مي سوزد يا نمي پزد، همين طور. قانون الهي در به وجود آمدن فرزند اين است كه وقتي سلول نر و ماده در جاي مناسبي تلقيح شود، فرزند متولد مي شود، خواه اين واقعه در روستا باشد يا شهر؛ در خانوادة فقير باشد يا ثروتمند و ... .

2- هيچ انساني مجبور نيست كه بد باشد، گرچه محيط و خانوادة فاسد در بد شدن افراد نقش دارد امّا عامل مهمّ بازدارنده در وجود انسان، عقل و پيامبران و كتاب هاي آسماني و تبليغ مبلغان، همه هدايت كننده است. نوزادي كه در خانه اي متولد مي شود، مي تواند راه هدايت را پيش بگيرد، همان طور كه مي تواند راه ظلالت را بپيمايد:

انا هديناه السبيل امّا شاكراً و امّا كفوراً.

همان طور كه يوسف در دستگاه عزيز مصر راه صلاح را پيش گرفت و آسيه زن فرعون از پاكان روزگار بود اما پسر نوح از بدان و اشرار شد.

3- نقش پدر و مادر در آفرينش فرزند، نقش كارگزار و زمينه ساز است. امّا ايجاد كنندة روح در فرزند و ساير امكانات لازم براي به وجود آمدن فرزند به دست خدا است. حتي پدر و مادر كه نقش كارگزار دارند، مخلوق خدا و تحت عوامل و تأثيرات خدا قرار دارند و از قدرت او خارج نيستند.

4- نوزاد در هر خانواده اي كه به دنيا بيآيد، زمينة هدايت و ضلالت در او وجود دارد و با اختيار خود مي تواند راه صحيح يا فساد را انتخاب كند.

5- تولد يافتن دراين و آن خانه، در اين روستا و آن شهر، اين كشور و آن كشور اثري در انسانيت يا عدم آن ندارد. انسان مي تواند در خانواده اي فقير متولد شود ولي انساني كامل شود يا در خانواده اي ثروتمند يا پيامبري متولد شود، ولي بي دين و بي تقوا باشد.



[1] احزاب ( 33) آية 62 و فتح (48) آية 23.